کابوس می دیدم، پشت هم، از هر دری. وسط کابوس هام یکی آمد و یک نوشته ام را دستم داد، پر از غلط هکسره.
آب گوارا را نوشته بودم آبه گوارا.
در گشوده را نوشته بودم دره گشوده.
آن وقت برای "که" ی. معمولی خودمان ه نگذاشته بودم.
هرگز آنگونه احساس گمگشتگی نکرده بودم! از اینجا خسته شده ام. صفحه مدیریت بلاگ اسکای دیگر شنگولم نمی کند. این روزها بیقرارم و این آبی اینجا حالم را بدتر می کند. هنوز نمیدانم چه تصمیمی دارم.