نوشته های بی‌ ملاحظه

هم سابق هم فعلی

نوشته های بی‌ ملاحظه

هم سابق هم فعلی

فرداست که بر وسعت این بام کشد تن/ آن صبح که از باور چشمان تو دور است


عجیب است که دلم می آید حافظ را نبرم. دلم نمی آید سیمین را نبرم.

*عنوان از سیمین بهبهانی