ذوق کردن، افتخار کردن، انگیزه گرفتن از جنس غمگین شدن ناامید شدن و عصبانی شدن هستن.
همونجور که امیدواری و ناامیدی از یه جنسن.
سالها طول کشید که اینو بفهمم.
اما حال خوب هست. و شاید چیز عجیبی نیست که اون وسط بودن حال خوبه. که « نه غمگین بودن» «نه ذوق کردن» بی حس بودن نیست. چون در واقع «اون وسط» اون وسط نیست.
در واقع ناامیدی و امید اصلا ضد هم نیستن.