میدانی اشکالش کجاست؟ اینکه هوس زندگی داری. مثل دیابتیای که هوس کیک دارد. مثل کودک کم بهره ای که عزم نمره بیست میکند. مثل افلیجی که تشنه دویدن است. مثل پیرزنی که دلش برای فرزند از دست رفته اش پر میکشد.