نوشته های بی‌ ملاحظه

هم سابق هم فعلی

نوشته های بی‌ ملاحظه

هم سابق هم فعلی

طعم تصنیف

همیشه فکر میکزدم اگر موسیقی نبود آدم تو ناامیدی‌هاش چه خاکی تو سر می‌کرد. یادم نبود شعر هست. تو امید و ناامیدی.