بارونه
یاد اون بخش از "کوری" افتادم که میرن زیر بارون دوش می گیرن. برای من بهترین قسمت داستان اونجاست.
یه سرزمینی هست که توش ذراتی نورانی معلق هستن. توش هیچ ناممکنی نیست. مثلا حتی شهر شکلاتی بچگی های ما! که وسایل،خونه ها، دیوارا و پنجره ها و همه چیزش از شکلات ساخته شده بودو میتونستی هرجا هر چیزی رو اراده کردی بخوری و اون چیز مزه ی شکلات میداد. اینم ممکنه.