وقتی کائنات طرف منه!

دیشب یه کره‌خری به خوابم اومد و گفت: تو همش انتخاب‌های غلط می‌کنی! نمی‌دونم شاید کره‌خر نبود اصلاً خر نبود یا کره نبود. چون من ندیدمش و فقط یه صدا بود. برای همینم صبح که چشامو باز کردم وحشت کرده بودم، انگار صداها مثلاً قوی‌تر یا واقعی‌تر از تصویرا باشن. خلاصه ما از  صبح تا حالا در درون هی به خود پیچیدیم و تکرار کردیم: غلط کرده. خودش غلط کرده. هفت جدش غلط کرده. کره‌خر!

تا الان که این تیکه از سریال Person of interest رو نسبتاً تصادفی دیدم:

(Playing chess)

Each possible move represents a different game

A different universe in which you make a better move

By the second move, there are 72,084 possible games. By the third, 9 million. By the fourth 318 million. there are more possible games of chess than there are atoms in the universe. No one could possibly predict them all, even you. Which means that that first move can be terrifying. It's the furthest point from the end of the game, there's a virtually infinite sea of possibilities between you and the other side. But it also means that if you make a mistake, there's a nearly infinite amount of ways to fix it

So you should simply relax and play