وبلاگ‌های دفترخاطراتی

بعد از مدت‌ها دلم می‌خواهد وبلاگ تازه‌ای بخوانم. از آنها که روزمره‌هایشان را می‌نویسند. ماجرایی دارند و هر روز پی‌اش را می‌گیرند.  حالا می‌دانم چرا ما خواندن همدیگر را دوست داریم، چرا قصهٔ کسی دیگر را دنبال می‌کنیم: از اضطراب زندگی خودمان می‌گریزیم. حواسمان را می‌دهیم به ماجرایی زنده، درخور، مهم، که خوشبختانه قهرمانش دیگر خودمان نیستیم. برای من فقط کافی است داستان زندگی طرف گره به دردبخوری داشته باشد و قلمش خواندنی و کم‌غلط باشد،  دقایقی ارزشمند من را از اضطراب زندگی خودم نجات خواهد داد.