Do not love half lovers
Do not entertain half friends
...
Do not live half a life
If you refuse then be clear about it
for an ambiguous refusal is but a weak acceptance
Do not accept half a solution
Do not believe half truths
Do not dream half a dream
Do not fantasize about half hopes
Half a drink will not quench your thirst
Half a meal will not satiate your hunger
Half an idea will bear you no results
Your other half is not the one you love
It is you in another time yet in the same space
It is you when you are not
Half a life is a life you didn't live,
A word you have not said
A smile you postponed
A love you have not had
A friendship you did not know
To reach and not arrive
The half is a mere moment of inability
but you are able for you are not half a being
You are a whole that exists to live a life
not half a life
Khalil Jibran
موسیقی روزهای دور مثل خانه است. تو را می‌برد به سرزمینی که برای توست. با دست خودت از اولین روز زندگی‌ات ساخته ای‌اش. جایی که کسی نمی‌تواند تو را تهدید به نماندن‌ات کند. جایی که کسی نمی‌تواند برای تو هیچ تعیین و تکلیفی کند. جایی که فرقی نمی‌کند خوشحالی خسته‌ای یا غمزده. همیشه برای تو امن‌ترین و ماندنی‌ترین گوشهٔ دنیاست.
هیچوقت هیچوقت و هرگز توی حال و روز بدتون با کسی باب آشنایی باز نکنید. اینو من خیلی به چشم دیدم. بدترین آدما همون وقتا وارد زندگی آدم میشن.
قضیه این نیست که اون تنهایی از پسش برنمیاد، قضیه این نیست که اون میخواد آویزون تو بشه، قضیه این نیست که اگه تو نباشی دنیاش تموم میشه، نه هیچ طوری نمیشه اگر تو پیشش نباشی، چه بسا براش بهتر هم هست.
قضیه به سادگی اینه که تو ازش جدایی اگه اونجا نباشی.
یک چراغ راهنمایی در خیابان روبرویی از پنجره اتاق من پیداست. فقط وقتی سبز می‌شود که کسی بخواهد عبور کند.
قلب آدم می‌داند. از همان لحظهٔ اول. مشکل این است که قرار است یک بار بشود... . و آن یک بار اولین و آخرین نیست. آن یک بار فقط آخرین است.
دختر امروز روز دیگری است. تو آدم دیگری هستی. و کسی چه می‌داند که آیا دیروز تو گدایی بوده‌ای یا شاهی. بچه که بودم فکر میکردم اصلا از کجا معلوم؟ از کجا معلوم من یک دقیقهٔ پیش آدمی بوده‌ام با زندگی دیگری و الان هیچی از آن را به خاطر ندارم. همهٔ این خاطرات کنونی را همین یک دقیقه پیش چپانده‌اند توی مغز من. ساخته‌اند و چپانده‌اند. یا من ساخته‌ام اما... اما هزاران خاطرات دیگر را هم در دنیاهای دیگری باز دارم و یادم نیست. اما چه فرقی می‌کند؟ من اینم و اینجا. دل‌کنده از آدمهایی که بهشان خوش‌گمان بودم. دل خوش کرده به خودم. و به دنیا. آره این بار «و به دنیا»....
How can I say I'm not happy? I've been insanely happy all the time. But also madly sad... That's fuckin me!
افسوس که قلب من هنوز بالغ نیست.
ای وای از این کودک شوخ و شنگ ، در بستر پر درد و پیر سینه ام اسیر.
توگویی من هر چه دیده ام صاف به جناغ سینه ام خورده، قلبم آن جا، مثل پوست دستهام هنوز رنگ دنیا ندیده انگار. این دل از سر من از سر زندگی من از سر هر چیز و هر کسی توی زندگی کوفتی ام، از سر خود سرم زیادی است. این دل باید مال کسی دیگر می بود.